Bütün tuzu kuruların bildiği gibi, herkesin satacak bir şeyi vardır. Satılacak şey, bir düşünce bile olabilir.
En kısa tanımıyla reklamcılık, en etkili yöntemi kullanarak herhangi bir şeyin satışını yapmaktır. Bu işin, pek öyle büyük bir sırrı ya da bilimselliği yoktur. Reklamcılığı sır gibi göstermeye çalışan kişilerin tek amacı, maaşlarını, masraf pusulalarını ve varlıklarını haklı göstermektir.
Reklamcılığın gerçekte olduğundan başka şeylerle sık sık karıştırıldığını görerek eğlenmek tuzu kuruların hakkıdır. Şimdi kulak verin:
"Reklam, tüketiciyi satın almaya yöneltmek amacıyla, ürünler hakkında fikirler oluşturlması ve / veya iletilmesidir. "David Bernstein
"Reklamcılık, bir ürün ya da hizmet için en ikna edici satış mesajını, mümkün olan en düşük maliyetle muhtemel müşterilere ulaştırmaktır." Reklam Uygulama Merkezi
(Reklamcılığın bu iki tanımı, satıcılar sizi şöyle ya da böyle mutlaka elde edeceklerdir demenin bir başka yoludur).
"Reklamcılık bir bilim değil, bir ikna etme işidir ve ikna etme de bir sanattır." Bill Bernbach
(Bu da demektir ki, tüketiciye kancayı takıcaksanız, hiç olmazsa çiçeklerle ve yüzünüzde gülücüklerle yapın.)
Burada dikkat edilmesi gereken nokta, Amerika dışındaki birçok ülkede satıcılığın pek hoş karşılanmamasıdır. Bu yüzden, eski ve kirli otomobiller kullanan, gözlüklü satıcıların dünyasından kandini ayrı tutmak isteyen reklamcılık sık sık ölçüyü kaçırır, işi abartır. İngiltere'de, çoğu reklam filminin titizlikle ve ince bir mizah anlayışıyla yapılmasına rağmen gerçekte satışları artıramamasının bir nedeni budur. Bu arada, satışları artan tek şey bu filmleri yapanların yetenekleridir.
Temelde insan davranışlarıyla ilgili olan reklamcılığın, en fazla, tamamlanmamış bir bilim dalı olduğu söylenebilir ama çoğunlukla kumar gibi bir şeydir. Ama bu durum bile, reklam gurularını, iyi reklamın ne olduğunu gösteren, sonu gelmez kuramlar ortaya atmaktan alıkoyamamıştır. Sağduyunun 'bilimsel yöntem' olarak sunulmasına hayret edecek olsalar da, tuzu kurular bu noktaları akılda tutmalıdır.
